پرتاب شکارچی سیارک‌ها به فضا در سال ۲۰۲۸
تاریخ انتشار: ۲۲ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۶۰۳۶۴۱
به گزارش خبرگزاری صدا و سیما، به نقل از اسپیس، ناسا نیمه آذر در مورد ماموریت کاوشگر جدید خود نوشت: تلسکوپ فضایی پیمایشگر اجرام نزدیک به زمین (NEO) یک نقطه عطف مهم به نام «KDP-C» را پشت سر گذاشته است. عبور از این نقطه عطف، ناسا را متعهد به فراهم کردن بودجه ۱.۲ میلیارد دلاری توسعه این کاوشگر می‌کند و ماه ژوئن سال ۲۰۲۸ برای پرتاب آن برگزیده شده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
در بیانیه ناسا آمده است: تکمیل موفقیت‌آمیز این مرحله با پیمایشگر اجرام نزدیک به زمین، تعهد ناسا به دفاع سیاره‌ای و جستجوی اجرام نزدیک به زمینی را تقویت می کند که روزی می‌توانند تهدیدی برای سیاره ما باشند.
پرتاب این ماموریت به دلیل نگرانی‌های مربوط به بودجه این آژانس فضایی، دو سال به تعویق افتاد. قرار بود این ماموریت در سال ۲۰۲۶ انجام شود.
این مأموریت برای کشف ۹۰ درصد از سیارک‌ها و دنباله دار‌های بالقوه خطرناک برای زمین طراحی شده است. سیارک‌هایی که ۴۶۰ فوت (۱۴۰ متر) یا بیش از آن قطر دارند و در فاصله ۳۰ میلیون مایلی (۴۸ میلیون کیلومتری) از مدار زمین قرار گرفته‌اند، بالقوه خطرناک در نظر گرفته می‌شوند. این فضاپیما بررسی‌های خود را در حالی انجام خواهد داد که در نقطه لاگرانژ یک زمین-خورشید قرار دارد. نقطه‌ی لاگرانژ منطقه‌ای پایدار از نظر گرانشی است که در فاصله حدودی ۹۳۰ هزار مایل (۱.۵ میلیون کیلومتر) از زمین در مدار خورشید قرار گرفته است.
دانشمندان تخمین می‌زنند که سیارک‌هایی با عرض حدود ۰.۶ مایل یا یک کیلومتر می‌توانند، تمدن بشری را تهدید کنند. با این حال، این سیارک‌ها نسبتا نادر هستند و دانشمندان بیشتر آن‌ها را شناسایی کرده‌اند. اما تعداد زیادی سیارک با اندازه متوسط از این نوع وجود دارد که کاوشگر اجرام نزدیک ناسا آن‌ها را شناسایی خواهد کرد. این اجرام در صورت برخورد با زمین می‌توانند باعث نابودی شهر‌ها شوند و ستاره‌شناسان بر این باورند که تاکنون فقط نیمی از این سنگ‌های فضایی را یافته‌اند.
ماموریت پیمایشگر اجرام نزدیک به زمین را آزمایشگاه پیشرانش جت ناسا در کالیفرنیا هدایت می کند و تحقیقات بر روی کاوش‌های آن را دانشگاه آریزونا پیگیری می کند و نظارت بر برنامه نیز از سوی دفتر هماهنگی حفاظت از سیاره (PDCO) دنبال می‌شود.
دفتر هماهنگی حفاظت از سیاره در سال ۲۰۱۶ برای مدیریت تلاش‌های مداوم ناسا در دفاع سیاره‌ای تاسیس شد که شامل ماموریت دارت (DART) نیز می‌شود.
منبع: خبرگزاری صدا و سیما
کلیدواژه: اجرام نزدیک به زمین سیارک ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.iribnews.ir دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «خبرگزاری صدا و سیما» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۶۰۳۶۴۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
شبیه‌سازی ناسا از سقوط به سیاهچاله + ویدئو
ایتنا - آیا تا به حال به این فکر کرده‌اید که اگر در یک سیاهچاله سقوط کنیم چه اتفاقی می‌افتد؟ ناسا، یک شبیه‌سازی ویدیویی فوق‌العاده را از این پدیده به تصویر کشیده که به مخاطبان امکان می‌دهد فرو رفتن در سیاهچاله و گذر از «نقطه بدون بازگشت» را در این فرایند تجربه کنند.
در این شبیه‌سازی بصری که به وسیله ابررایانه ناسا تولید شده است، بینندگان در قالب یک فضانورد فرضی و از دریچه چشم دوربینی در فاصله ۶۴۰ میلیون کیلومتری سیاهچاله با سرعتی نزدیک به نور به سمت آن می‌روند.
دوربین پس از رسیدن به سیاهچاله و با چرخیدن به دور آن از افق رویداد، که «نقطه بدون بازگشت» نامیده می‌شود، عبور می‌کند. در این بازسازی گرافیکی تمامی جزئیات و قوانین حاکم فیزیکی رعایت شده است.
این ویدئو که در یک نسخه ۳۶۰ درجه نیز ساخته شده است، به مخاطب امکان می‌دهد خود را در مرکز همه‌چیز احساس کند و بتواند به اطراف خود نگاه کند. برای تولید این سفر هیجان‌انگیز از ابررایانه «دیسکاور» (Discover) در مرکز شبیه‌سازی تغییرات اقلیمی ناسا استفاده شده است.
این ابررایانه قدرتمند حدود ۱۰ ترابایت داده، معادل تقریباً نیمی از محتوای کتاب‌های کتابخانه کنگره آمریکا، را با ۱۲۹ هزار پردازنده خود در حدود ۵ روز پردازش کرد. همین کار در یک لپ‌تاپ معمولی بیش از ۱۰ سال طول می‌کشد.
جرم سیاهچاله بازسازی‌شده در این ویدئو، ۴.۳ میلیون برابر جرم خورشید است و به لحاظ ابعاد معادل سیاهچاله مرکز کهکشان خودمان یعنی کهشکشان راه شیری است.
جرمی اشنیتمن، اخترفیزیکدان در سازمان ناسا و از سازندگان این ویدئو، درباره این ویدئو می‌گوید: «مردم اغلب در مورد این سؤال می‌پرسند. شبیه‌سازی این فرآیندهای دشوار کمک می‌کند تا بین ریاضیات نظریه نسبیت و پدیده‌ها در جهان واقعی ارتباط برقرار کرد.»
تصویر کامپیوتری ساخته‌شده از سیاهچاله
وی اضافه کرد: «سیاه‌چاله‌های با جرم ستاره‌ای که حاوی حدود ۳۰ جرم خورشیدی هستند، افق رویداد بسیار کوچک‌تر و نیروهای جزر و مدی قوی‌تری دارند که می‌توانند اجرام نزدیک‌تر را قبل از رسیدن به افق رویداد از هم گسسته کنند.»
این فرایند که اصطلاحا «اسپاگتی‌سازی» نامیده می‌شود به این دلیل رخ می‌دهد که کشش گرانشی در انتهای جسمی که نزدیک‌تر به سیاهچاله است، بسیار قوی‌تر از نیروی کشش در انتهای دیگر است.
افق رویداد سیاهچاله شبیه‌سازی‌شده حدود ۲۵ میلیون کیلومتر عرض دارد و بینندگان ابر مسطح بزرگی از گاز داغ و ساختارهای درخشانی به نام «حلقه‌های فوتونی» را مشاهده خواهند کرد.
همانطور که دوربین به سیاهچاله نزدیک می‌شود، درخشش دیسک برافزایشی و ستارگان افزایش می‌یابد. در زمان واقعی دوربین حدود ۳ ساعت طول می‌کشد تا به افق رویداد برسد، اما برای ناظری که از دور مشاهده می‌کند این پدید رسیدن به طور کامل هرگز اتفاق نمی‌افتد.
در واقعا هر چه فضا-زمان بیشتر به افق منحرف می‌شود، تصویر دوربین آهسته‌تر می‌شود و سپس از جایی به بعد به نظر می‌رسد که تصویر منجمد شده است. به همین دلیل است که ستاره‌شناسان در ابتدا از سیاهچاله ها به عنوان «ستاره‌های یخ‌زده» یاد می‌کردند.
هنگامی که دوربین از خط افق رویداد عبور می‌کند، نابود شدن آن توسط فرآیند اسپاگتی‌سازی تنها ۱۲.۸ ثانیه طول می‌کشد. از این نقطه، تنها حدود ۱۳۰ هزار کیلومتر تا «تَکینِگی گرانشی» فاصله وجود دارد. این وضعیتی در فضا-زمان است که طبق نظریه نسبیت عام انیشتین، در آن چگالی و میدان گرانشی جسم بی‌نهایت می‌شوند.
این آخرین مرحله از سفر در ویدئوی ناسا، در یک چشم به هم زدن به پایان می‌رسد.
ویدئو
رضا زرندی رییس کل دادگستری استان خراسان رضوی شد